Total de páginas vistas

miércoles, 18 de marzo de 2009

Si tú no estás

Hoy no voy a hablar ni de aeropuertos, ni de restaurantes, ni de risas, ni de anécdotas. Hoy voy a hablar de lo más importante.

Cuando estás lejos de casa, aunque te ríes y te lo pasas bien con los compañeros/amigos, siempre tienes tus momentos de añoranza. Además si, como a mi, las cosas no te van tan bien cómo te gustaría debido a, precisamente, esa lejanía, esos momentos se te hacen muy amargos.

Yo creo que siempre he sido persona agradecida, amigo de mis amigos y, por eso, creo que debo estar agradecido por muchas cosas y a más de una persona.

Seguro que puedes agradecer muchísimas cosas a tus padres, seguro, por las oportunidades, por la educación, por darte la vida, por crear lo que en gran medida eres hoy. También puedes agradecer a tus hermanos, seguro. A tus amigos, a los de siempre, aquellos con los que no solo has compartido momentos buenos y buenísimos, si no con los que has estado ahí, a brazo partido, cuando esos momentos en vez de ser buenos eran malos, en los que crees que la vida te ha dado la espalda...

Yo en mi caso, a quien más tengo que agradecer hoy por hoy es a la persona con la que llevo compartiendo 19 años de mi vida, mi mujer. No tengo muy claro por dónde empezar. Estoy convencido que no estaría donde estoy a nivel personal si no fuera por ella. Ya no hablo de la pareja, hablo de mí como individuo. Me ha dado alas en la vida, confianza para hacer todo aquello que me propusiera. Y, por supuesto, me ha dado 3 hijos con los que me gustaría poder estar también más tiempo.

Tengo 37 años (joer, 37 ya) y tengo todo lo necesario para vivir, bueno, casi todo. No ansío riquezas, no ansío ya ser el mejor en nada, sencillamente ansío que ella esté conmigo en los buenos y en los malos momentos, que seamos capaces de convertirnos en viejecitos y estemos realmente juntos. Quizás eso sea lo que a uno le falta, la seguridad de que eso va a ser siempre así. Aunque seguramente también será lo bueno de la vida, aquello que te ayuda a levantarte cada vez que te caes, que al final es lo importante, y no porque lo diga Guardiola. Hay que luchar cada día por lo que tenemos, no creer que "ya está"...

No soy perfecto. Siempre me he preguntado que había visto una mujer como tú en un tío como yo (seguramente que era un pesado y acabé cansándote). A tu lado, soy mejor persona. Soy feliz. Estic "boig per tu".

Se que la canción que voy a poner a continuación nunca te ha gustado. Se que ni siquiera te gusta quien la canta, pero ya sabes que siempre he creído que los sentimientos se pueden expresar con una canción y, hoy, creo que esa canción es, sin duda "Si tú no estás".



Elegimos amar, pero no podemos elegir no amar (Publio Sirio)

Todos mis pensamientos...

àlex

3 comentarios:

  1. Company quanta raó tens i moltes felicitats a tu però sobretot a la teva dona, 19 anys comencen a ser un currículum exemplar.

    ResponderEliminar
  2. Por fin...!!!
    Ya era hora de que lo escribieras, a ver si almenos así dejas de comerme tanto el tarro!
    Menudas semanitas... de buen rollo eh! jejejeje

    Jordi.

    ResponderEliminar
  3. Moises, estàs provant de dir alguna cosa????

    ResponderEliminar